Saopštenje Grupe građana “Otpor diktatorskom režimu u Crnoj Gori – građanska neposlušnost”

Rezultat posljednjih izbora u Nikšiću definitivno je potvrdio da je u Crnoj Gori, pod krinkom političke borbe i demokratskih institucija, na djelu gvozdeni zakon samoodržanja autokratije. Ukoliko se prisjetimo da se osnovno iskustvo političkog sastoji u mogućnosti ljudskog djelovanja da prekine automatski  proces koji se sam od sebe nameće i koji želi u obliku rituala ovladati cjelokupnim ljudskim opstankom, tada smijemo otići korak dalje i ustvrditi kako ponavljanje (krađe) izbora u Nikšiću, zapravo, ukazuje na temeljan raskid crnogorskog društva sa političkom praksom. Danas je već svima kristalno jasno da su okovi kojima je svezan crnogorski građanin, a sa njim i cjelokupno crnogorsko društvo, načinjeni upravo od glasačkih listića. Snaga tih okova počiva u spremnosti crnogorskog građanina da povjeruje u iluziju kako se zaokruživanjem adekvatnog broja na tom, inače uredno odštampanom, parčetu hartije zbiljski može prekinuti ovajautomatski  proces koji u obliku rituala ovladava cjelokupnim ljudskim opstankom.  Navodni politički život u Crnoj Gori  samo je simulacija politike, odnosno, Velika Parodija demokratskih procesa.  

Naime, “slučaj Đurović”, “afera ‘Snimak’“, zatim objelodanjivanje famoznog pisma jednog “poštologa”, tog tipičnog izdanka endemske poltronerije, nepobitno su dokazale totalitarno-kriminalnu prirodu aktuelnog režima. Po pitanju “afere Snimak”, u izvještaju Akcije za ljudska prava, taksativno su navedene krivične radnje režimskih struktura, a koje je tužilaštvo, u svojoj poslovičnoj benevolentnosti spram vladajuće klike, “propustilo” da istraži. U svijetlu konkretnih činjenica, postalo je očigledno da su izbori u Crnoj Gori samo fasada iza koje, neumorno i filigranski precizno, djeluje politička crna berza, sa državom kao njenim noćnim čuvarom. Preprodavci ljudskih sudbina, liferanti sitne milosti, kao bijedni poklisari svemoćnog Pantokr(e)atora crnogorske kleptokratije, u sticanju amoralnog i protivzakonitog političkog profita, ne prezaju ni od čega. U tom smislu, fuzija kriminala i politike u Crnoj Gori posjeduje sva obilježja zakonomjernog  procesa, čiji je finalni produkt otvorena diktatura.  Jer demokratija znači imati izbor. Diktatura znači biti stavljen pred izbor.

Međutim, da bi se politički zločin i partijski banditizam, kao “duhovna” nadgradnja “materijalne” kriminalne baze, etablirali kao nepromjenljiva realnost, neophodno je obezbijediti pristanak onih koji su osuđeni da u takvoj stvarnosti žive. Valja obezbijediti privid da je takva “osuda” logična posljedica dejstva “izborne pravde”. Ponovićemo, još jednom: izbori u Crnoj Gori, taj neizostavni ritual Velike Parodije, u uslovima koje diktira ovaj i ovakav režim, nijesu ništa drugo do mehanizam za proizvodnju pristanka na, ovu i ovakvu, stvarnost. Opozicioni glasač samo je pasivni potrošač iluzije o slobodi vlastitog opredjeljenja, neko ko, rečeno jezikom Albera Kamija, sebi dozvoljava pakleni luksuz da peca u kadi, premda dobro zna da ništa neće upecati.

Ali šta je sa onima koji, zaglušujućim fanfaronadama i neutemeljenim obećanjima, pozivaju građane da učestvuju na takvim izborima, a što kao praktičnu posledicu ima jedino to da se brutalna i vulgarno ogoljena moć zaodjeva ruhom demokratskog legitimiteta? Govorimo o liderima i vrhuškama crnogorskih opozicionih partija. Kastinski autizam koji ovih dana demonstriraju opozicioni mešetari, vođeni logikom: za mandat više od opozicionog takmaca, dosegao je svoj cinični patos. Umjesto sopstvene odgovornosti, antirežimskoj javnosti se sa njihove strane na uvid podnosi koncept politike kao vještine plasiranja prave laži u pravom trenutku.  Između ostalog, licemjerno i podlo nam se poručuje kako “moramo bojkotovati sopstvene navike”. Poručuju nam da se moramo mijenjati, oni koji, čak ni simbolično, ne pokazuju želju za promjenom. Oni, ti osvjedočeni beneficijari Velike Parodije, vajni realpolitičari i priučene tehnokrate, koji u pauzama između “burnih” skupštinskih rasprava, nađu vremena da izvedu po koju plesnu tačku skupa s režimlijama ili skoknu do “Splendida” na zakusku kod tiranina! Ali, šta drugo i očekivati od onih koji opravdanje za izbjegavanje jedinog svrsishodnog, pa naposletku i etičkog čina, pronalaze isključivo u statistici? Šta drugo očekivati od onih koji bespogovorno postupaju po nalozima trećerazrednih evropskih birokrata, i u tome pronalaze svoju političku čast i dostojanstvo? I naposletku, šta očekivati od onih koji, tako olako i bahato, sopstvenu datu riječ pretvore u gnusnu laž i obmanu?

Stoga, imajući u vidu sve gore izrečeno, obraćamo se vama, slobodnim građanima Crne Gore! Vrijeme je da napokon, oslobodivši se patronata dežurnih politikanata, pokažemo međusobnu solidarnost, kao oni koji, uprkos nacionalnim, vjerskim i političkim razlikama, dijele najdublje ljudsko iskustvo, iskustvo koje se više ne može i ne smije ignorisati. Istupimo napokon iz ove zaparložene čekaonice života, iz opsjenarskog crnila Velike Parodije, jer ne trebamo i ne tražimo ničiju dozvolu da bi bili slobodni. Zato kažimo glasno da postojimo i zahtijevamo:

–  Izlazak opozicije iz Skupštine i svih institucija vlasti,  jer je parlament konstituisan putem izbora koje organizuje diktatorski režim, izraz samovolje diktatora, a ne slobodno izražene volje građana; jer je prisustvo opozicije u institucijama koje se otvoreno stavljaju na stranu organizovanog kriminala samo ukrasni ornament na reveru „carevog novog odijela.“

–  Bojkot svih izbora i referenduma koje režira korumpirani mafijaški režim, jer nećemo da budemo kovači lažnog novca kojim se „finansira“ naša sopstvena propast i zato jer odbijamo biti puki ambijentalni dekor grupnog portreta s diktatorom.

– Formiranje prelazne-tehničke vlade za organizovanje vanrednih izbora, jer je jedino proces lišen monopolskog uticaja kriminogenih političkih struktura garant mogućnostiorganizovanja prvih slobodnih izbora u istoriji zemlje.

–  Zabrana rada ratno-profiterskim i antiratno-profiterskim partijama, jer se političkim organizacijama koje djelaju kao ekspoziture organizovanog kriminala, ne može dopustiti učešće u političkom životu i jer je to osnovni preduslov da se sprovede lustracija i provjera imovine svih koji su obavljali najviše državne funkcije, imovine njihovih članova porodice i kumova – borba protiv korupcije na najvišem nivou.

Jer  oni nemaju pravo kad traže od slobodna čovjeka takvu podložnost u njihovoj službi i takvu zavisnost kao od onoga kojega su stvorili i kupili ili čiji život  zavisi posebno i isključivo o njima. Zakoni su nas izbavili iz velike muke; izabrali su nam stranu i dali nam pravo; svako drugo vrhovništvo i obvezanost, koje nisu s time u vezi, za nas ne postoje. (Mišel de Montenj)

Zato jer ne pristajemo da budemo marionete na koncu mafijaškog režima!

Zato jer je raskid sa autokratijom imperativ ostvarenja lične i kolektivne slobode!

Zato što nećemo da sudjelujemo u propasti istine i pravde!

Otpor! Diskontinuitet! Bojkot! ”

Mićun Milatović

Otpor diktatorskom režimu u Crnoj Gori – građanska neposlušnost